Les Carreaux / De Ramen Jacques Brel
Ik kan er niks aan doen,dat het regent
de ramen van de fabriek zijn altijd vuil
en veel van die ramen zijn ook gebroken.
De meisjes op weg naar de dancing,kijken niet naar me om,
ze willen uit met de jongens die het plezier kunnen betalen
hen zullen verwennen met papieren bloemen en reukwater.
Waarom zouden ze oog hebben voor mij
die betere boys schuiven toch wel.
Ik kan het niet helpen dat het regent
de ramen van de fabriek zijn altijd vies.
Het enige wat ik zie,zijn smerige gangen
en trappen die ik altijd maar op moet lopen.
Wanneer ik alleen onder de daken dwaal
bezwaard door zon en wolken
hoor ik de straat zoetjes snikken,
maar in mijn eigen hemelparadijs
danst de maan voor mij
danst ze de hele avond voor mij alleen.
De maan ademt,echoot,streelt door die avond van mij
ik zwalk mee met de maan
die hele avond,zwelgend van weemoed.
Ja het regent,het is mijn bloedeigen schuld
ik ga die smerige fabrieksramen aan diggelen gooien.
Brel sombert weg in de stinkende karton fabriek van zijn vader. Ook ik heb soms de pest aan Thailands tropische regens die de stroom doen uitvallen,grom wanneer ik 5 euro moet betalen voor een overtreding die ik niet heb begaan,sis als ik merk dat het gereedschap is verhuisd naar een onbekende werf.
Even later snijdt het nieuwe licht de horizon doormidden,ontlucht Brels gezwollen ik,dat hem toelaat om applaus te vangen in de warmste zalen.Brussel aan je borst,Parijs aan je voeten.De Thailandganger is een geluksvogel.
Vertaling tGENTeneeRke van de Mekong
Phon Phisai 19 09 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten