Het was druk in het postkantoor van Nongkhai, want de nieuwe postzegel collectie 2017 werd er voorgesteld. Albert geraakt in gesprek met de directeur van de grote grensregio. Hij vertelt hem dat hij gewoond en gewerkt heeft in België en Nederland en alle grote Europese musea heeft bezocht. Vast programma onderdeel was een bezoek aan de winkel, op zoek naar postkaarten met reproducties.
Maar dan moet je inmiddels een grote verzameling hebben, oppert de directeur. Heb je een scheepskist vol op zolder?
Nou nee glimlacht Albert, ik ging ook in al die steden postzegels kopen en verzond direct alle kaarten aan de familieleden, die ik miste.
Dat vind ik een goed idee antwoord de directeur. Ik heb stage gelopen in hoofdpostkantoor Rotterdam op de afdeling buitenland, een heel bijzondere kans voor mij om iets van Europa te zien.
Ooh, daar heeft de vader van mijn Nederlandse vrouw gewerkt, waarna de voormalige stagiair een foto uit zijn portefeuille laat zien. Albert wenkt zijn vrouw, die aan de andere kant van het kantoor rondkijkt.
Op het moment waarop hij haar wil voorstellen aan de directeur, knipt zijn Thaise vriendin het licht aan in de slaapkamer! De postzegel is niet meer nodig...
Student, taxi chauffeur en wereldwinkelier in Gent, maatschappelijk werker in Amsterdam, fotograaf langs de Thaise en Laotische oevers van de Mekong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten