Ik weet niet waarom de regen
van de dakpannen afstroomt,
waarom de zware donkere wolken
onze contreien opzoeken.
Ik weet niet waarom de wind
zich tijdens heldere ochtenden vermaakt
door de lach van de kinderen
en het gebeier van de klokken rond te strooien.
REFREIN
Daarover weet ik helemaal niets,
maar ik weet wel dat ik nog steeds van je hou.
Ik weet niet waarom de route
me naar de stad leidt
met kille dwaalsporen
van populier naar populier.
Ik weet niet waarom de sluier
van ijzige mist, die me begeleidt,
me doet denken aan kathedralen
waar voor dode liefdes wordt gebeden.
REFREIN
Ik weet niet waarom de stad
zijn vestingswallen opent
om mij breekbaar tussen haar geliefden
te laten glijden in de regen.
Ik weet niet waarom deze lieden
om beter mijn nederlaag te aanschouwen
om beter mijn begrafenis te kunnen volgen
hun neuzen tegen de ramen drukken.
REFREIN
Ik weet niet waarom deze straten
zich een voor een voor me openen,
maagdelijk koud en kil en naakt.
Niets anders dan mijn stappen en geen maan.
Ik weet niet waarom de nacht,
me bespelend als een gitaar,
mij dwingt om hier voor dit station
te lopen janken.
REFREIN
Ik weet niet om welk uur
de droeve trein naar Amsterdam vertrekt,
waarin een koppel reist
waarvan jij de vrouwelijke helft bent.
Ik weet niet naar welke haven
vanuit Amsterdam, het grote schip zal varen,
dat mijn hart en lichaam verbrijzelt.
Onze liefde en mijn toekomst,
van dat alles weet ik niets,
maar ik weet wel, dat ik nog steeds van je hou.
Phon Phisai 06 10 2012
RdS
