“He, mooie plek hier. Ik ben kamperbouwer in Indonesië, maar ik verblijf een groot deel van het jaar in Thailand. Je weet vast wel, waar ik een grote werkplaats zou kunnen inrichten. Ik wil er ook een boot bij hebben, want ik zie er brood in om toertjes over de rivier te organiseren voor de avontuurlijke backpackers. Die smijten met geld tegenwoordig, dat is de nieuwe vorm van onnozele luxe verveling, het enige wat je moet doen, is je handel uniek voor wereldreizigers noemen. Haha, heb ik van die Hollander gelernt, die hebben in Bangkok een exclusief reisbureau: ze liegen zich een breuk, want als je bij ons boekt kan je zaken zien, die niemand kent,zo praten zij alsmaar. Ik ben gaan kijken met smoes daar...ze verpatsen dezelfde toertjes als die tenten voor Jan Pet, maar dan voor tien keer de prijs. Ze zetten types van het Gooi in een limousine met chauffeur en plempen elke avond een fles namaak champagne op het hotelbed,gieten glas vol sinaassap bij aankomst,zetten bloemetjes op tafel en mooi meisje bij de balie. Ik zag trouwens oud wijf van "RTL fernsehen" daar naar binnen schuiven...”
“Ah jah, die plek moet tenminste 200 vierkante meter groot zijn, want ik heb al zes campers in voorraad voor de Thaise markt. Er moeten ook 10 slaapplaatsen zijn, want ik werk met Filipinos, die hier met toeristenvisum zijn: ze komen en gaan om de 2 weken, dus die immigratie mannen kunnen me niks maken. Ik maak natuurlijk goede prijs, 150.000 euro, de helft von Deutschland. Echt goeje koop, want je weet wel hoe moeilijk het is om hier speciale vergunning blauw kenteken te krijgen voor publiek transport.”
De honden begonnen te blaffen van ongeduld en ik slofte weg naar mijn borrel op mijn terras. Na de eerste slok mompelde ik tegen het glas: die malloot weet niet dat ik als ervaren kampeerauto liefhebber hetzelfde plan met mijn Vietnamese verzekeraar had besproken en dat wij het voor minder dan de helft kunnen...zonder Filipijnse vluchtroute.
Nong Khai 14 07 012 RdS
