Het is 6 uur. Tijd voor de ochtend wandeling.
De honden stuiven het hek uit, naar de tempelpoort, die grenst aan het urnenveld. De betonnen palen van de ontvangsthal tekenen scherp af tegen de bleke hemel. Er zweeft een enorme brok mist over de Mekong, klaterend verlicht door het maanlicht.
De honden stuiven het hek uit, naar de tempelpoort, die grenst aan het urnenveld. De betonnen palen van de ontvangsthal tekenen scherp af tegen de bleke hemel. Er zweeft een enorme brok mist over de Mekong, klaterend verlicht door het maanlicht.
Het lijkt alsof de volle maan een beetje meewarig sputtert.
"Gisteren zeiden jullie dat ik werd opgegeten door een kikvors, want zo noemen jullie mijn verduistering, maar zie, hier is mijn kracht over de rivier. Ik ben hoog verheven in Laos, kijk maar achterom, naar dat zwakke zonnetje in Thailand. Prettige dag toegewenst, ik kom vanavond terug in mijn volle glorie."
"Gisteren zeiden jullie dat ik werd opgegeten door een kikvors, want zo noemen jullie mijn verduistering, maar zie, hier is mijn kracht over de rivier. Ik ben hoog verheven in Laos, kijk maar achterom, naar dat zwakke zonnetje in Thailand. Prettige dag toegewenst, ik kom vanavond terug in mijn volle glorie."
Ik moet aan Brel denken.
"In de ochtend is er zoveel mist in de havens
Als er meisjes zijn in de harten van de matrozen.
Er zijn zoveel wolken die hoog boven de einder reizen
Als er vogels vliegen door het zwerk."
Nongkhai 30 01 2017 ©Roland de Smet
Nongkhai 30 01 2017 ©Roland de Smet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten