Mémoire Rouge et Noire / Een expat droomt 02 02 2017

Deze lichting studenten is de laatste categorie vijfdejaars, die tijdens het stagejaar in aanmerking komen voor een onderwijs bevoegdheid, zonder afzonderlijke toets hiervoor te moeten doen.

De student die ik sprak is een geluksvogel. Hij kreeg uitzonderlijk toestemming om zijn lerarenstage te lopen in zijn voormalige middelbare school. Dat is 300km van de universiteit van Nakon Panom. Aanvankelijk had de stagedocent de stageplaats afgewezen omdat hij dat te ver vond voor een stage controle bezoek.. Pas nadat door een hoop gedonder gebleken was dat hij veel meer studenten had, dan stageplaatsen, werd de stageplek toch aanvaard.

Dus de student start zijn brommer in Pak Khad en knort 5 uren naar de unief. Daar krijgt de student bevel om 13 pasfoto's te laten maken in het ceremoniële uniform. De fotograaf heeft "de mantel" klaar hangen.

Enkele minuten later moet de student 24 foto's betalen, omdat hij er 13 besteld had en ze per 12 verkocht worden. Thaise academische rekenkunde...niet ten nadele van de fotograaf en de unief medewerker, die het contract heeft afgesloten!

Mémoire Rouge et Noire / Een expat droomt 01 02 2017

Het was druk in het postkantoor van Nongkhai, want de nieuwe postzegel collectie 2017 werd er voorgesteld. Albert geraakt in gesprek met de directeur van de grote grensregio. Hij vertelt hem dat hij gewoond en gewerkt heeft in België en Nederland en alle grote Europese musea heeft bezocht. Vast programma onderdeel was een bezoek aan de winkel, op zoek naar postkaarten met reproducties.

Maar dan moet je inmiddels een grote verzameling hebben, oppert de directeur. Heb je een scheepskist vol op zolder?

Nou nee glimlacht Albert, ik ging ook in al die steden postzegels kopen en verzond direct alle kaarten aan de familieleden, die ik miste.
Dat vind ik een goed idee antwoord de directeur. Ik heb stage gelopen in  hoofdpostkantoor Rotterdam op de afdeling buitenland, een heel bijzondere kans voor mij om iets van Europa te zien.

Ooh, daar heeft de vader van mijn Nederlandse vrouw gewerkt, waarna de voormalige stagiair een foto uit zijn portefeuille laat zien. Albert wenkt zijn vrouw, die aan de andere kant van het kantoor rondkijkt. 

Op het moment waarop hij haar wil voorstellen aan de directeur, knipt zijn Thaise vriendin het licht aan in de slaapkamer! De postzegel is niet meer nodig...




Stan Getz & Joao Gilberto - Getz/Gilberto (1963)

Published on 31 May 2012 Jazz y Bossa, Bossa y Jazz fundidos en uno, haciéndose el amor mutuamente. Una mezcla perfecta. Joao Gilberto, el creador del Bossa, se une a uno de los máximos exponentes del jazz mundial y un saxofonista magnífico Stan Getz, para hacer uno de los mejores álbumes hechos jamás. El álbum Getz/Gilberto, ganó dos premios Grammy en 1965, el de mejor álbum y el de mejor single, superando a Los Beatles con su tema "A Hard Day's Night". Esto fue sin duda una victoria para el jazz y la bossa-nova y derivó en la propagación de esta música entre millones de personas, allanando el camino para que la música brasileña y sus instrumentos se sumaran al jazz. Temas 1. Girl From Ipanema 2. Doralice 3. Para Machuchar Meu Coracao 4. Desafinado 5. Corcovado (Quiet Nights Of Quiet Stars) 6. So Danco Samba 7. O Grande Amor 8. Vivo Soñando (Dreamer) Músicos Antonio Carlos Jobim (piano) Astrud Gilberto (vocals) Joao Gilberto (vocals, guitar) Milton Banana (drums) Stan Getz (tenor saxophone) Tommy Williams (bass)

Brel / La valse a mille temps ©vertaling Roland de Smet

Brel / La valse a mille temps ©vertaling Roland de Smet / De wals der 1000 maten

Tijdens de eerste maat van de wals
Helemaal alleen, je glimlacht al
Tijdens de eerste maat van de wals, ben ik alleen, maar ik zie je
Parijs, dat de maat slaat
Parijs, dat ons gevoel leidt
Parijs, dat de maat slaat, fluistert zacht tegen mij

Een wals in driekwartsmaat
Die zich de tijd gunt
Die zich omwegen gunt in de richting van de liefde
Ooh, wat is het charmant

Een wals in vierkwartsmaat
Daarop is het moeilijk om te dansen
Maar nog steeds even charmant
Als een wals in driekwartsmaat

Een wals van twintig jaar
Schept nog meer verwarring
Maar is veel charmanter
Dan een wals in driekwartsmaat

Een wals van twintig jaar
Een wals van honderd maten
Een wals van honderd jaren
Een wals wordt gehoord op elk kruispunt in Parijs
Dat door liefde in lente wordt omgetoverd

Een wals van duizend maten
Een wals van duizend jaren
Een wals heeft de tijd genomen, om twintig jaar geduld te oefenen
Omdat jij twintig jaar bent
En ik twintig jaar ben

Alleen een wals van duizend maten
Biedt aan geliefden
Driehonderd drieëndertig maal de kans
Om een roman op te bouwen

Tijdens de tweede maat van de wals, zijn we samen en ben jij in mijn armen
Tijdens de tweede maat van de wals
Tellen we beiden de maten mee
Parijs, dat de maat slaat
Parijs, dat ons gevoel leidt
Parijs, dat de maat slaat, doet ons samen neuriën


Tijdens de derde maat van de wals
Walsen we ten slotte alle drie samen
Tijdens de derde maat van de wals
Ben jij er, is de liefde er, ben ik er
Parijs, dat de maat slaat
Parijs, dat ons gevoel leidt

Parijs, dat de maat slaat, viert eindelijk zijn vreugde

Nongkhai 11 09 2016 herzien 31 01 2017 ©Roland de Smet

Mémoire Rouge et Noire / Een expat droomt 30 01 2017 (2)

Vandaag is Jan Verroken 100 geworden. Zijn leven lang een invloedrijk politicus. Franstaligen zeiden: " c'est le duuvel qui parle". Vlaams nationalisten vonden hem vaak een lafaard. Hij streed voor meer zelfbeschikking, maar was altijd trouw aan "de instituties"...

Hoe dan ook veel besproken. Nu nog steeds 2000 volgers op Twitter.

Gevraagd naar het beeld dat hij heeft van Obama, dacht hij aan een onderpastoor. Ik vind dat zeer treffend omschreven. Uitzichtloos positief praten, maar ondertussen voortdurend toespelingen maken op ras en religie, als bronnen van energie en hoop. Maar wel fanatiek de Clintons steunen, die privé leven als tegenpolen van sociale rechtvaardigheid en solidariteit. 

Over Trump zei hij, dat hij zichzelf te graag ziet. Mooi raak, vind ik dit. Hij lijkt in ieder geval een koers te varen, zoals hij beloofd heeft te zullen doen. Je zou dus kunnen zeggen dat Amerika de leider heeft die het eigenlijk wil...althans voor nu.

Maar het allerbelangrijkste is toch, hoe Europa traagjes tracht te reageren op de grote sprong voorwaarts/achterwaarts aan de andere kant van het kanaal. Als Europese leiders machteloos blijven praten, zouden ineens miljoenen kiezers hun boosheid kunnen uiten...