Een koele ochtend langs de Mekong.
Zoals gewoonlijk snuffelde ik samen met de honden langs de oever van de Mekong in de richting van het stadscentrum. Vlak voor het afwateringskanaal bij de tempel van de Vietnamese middenstanders staat een hut op palen, die een schitterend uitzicht biedt op de rivierbocht, die Phon Phisai genoemd wordt.
Soms stoppen buurtbewoners voor een praatje. Jongedames die informeren naar mijn echtelijke staat, gastarbeiders met vakantie die een beetje Engels willen oefenen, een directeur die vraagt of ik vrijwilliger wil worden in zijn school, een jogger die wil controleren of het waar is dat alle farangs(=westerlingen) rijk zijn, een fietsster die mij uitnodigt voor de opening van haar restaurant, een man die vraagt of ik een stuk bouwgrond wil kopen.
Vanochtend kwam een man aangelopen met een handkar en een mes bevestigd aan een stok. Hij knikte en vroeg niks. Hij hield halt bij een palmboom en hakte een tros palmpitten weg. Hij plofte die klomp met een zwierig armgebaar in zijn kar. Ik probeerde die bonk vruchten op te pakken, maar het lukte niet met 1 hand. Mijn andere hand kon ik niet gebruiken, want die tros heeft grote stekels aan de onderzijde. Hij plofte er nog vijf neer. Zijn handen achter de rug, keek hij mij een beetje weifelend aan. Ik schaamde me een beetje voor mijn onbekwaamheid.
Ongevraagd gaf hij mij een lesje landbouweconomie. Elke tros weegt 30 kg. Ik krijg 3 euro voor deze klonter. Dus deze boom schenkt me nu 18 euro. Mooie ochtendwandeling, toch?
De honden dachten: wat moet jij met deze wetenschap? Ze snuffelden verder, maar lieten voor de zekerheid toch hun geur achter. Je weet maar nooit in deze onzekere tijden, glimlachte ik naar de rijkgeplukte man.
Phon Phisai 30 10 2011 RdS
Student, taxi chauffeur en wereldwinkelier in Gent, maatschappelijk werker in Amsterdam, fotograaf langs de Thaise en Laotische oevers van de Mekong.
Blij met een klein beetje klein nieuws
Blij met een klein beetje klein nieuws
Soms is een berichtje op een vroege ochtend mijn-wereld-nieuws.
Het is 5 uur en de ventilator is uitgevallen. Het is helledonker. Ik ruk mezelf net wakker genoeg om de zaklantaarn op het nachtkastje te pakken. Mijn eerste gedachte gaat naar 800km zuidelijk: zou de totale chaos uitgebroken zijn in het verzuipende Bangkok, waardoor hier de elctriciteit moet afgesloten worden? Ik wandel voorzichtig rondjes om het huis: zelfs de honden vertrouwen de boel niet en volgen mij.
Een half uurtje later klikt eerst de pomp en daarna ruist de vriezer. Oef, Sodom en Gomorra zijn niet vergaan, het was slechts de bewaker van de provinciale centrale die in slaap gevallen was.
Hop naar binnen, naar de Senseo en de computer. Terwijl het schuim nog prikkelt op het kopje Douwe Egberts, licht het eerste bericht op van vriend Fons uit Bokrijk, die Belga citeert: Brouwerij Huyghe wint de prijs voor het Beste Bier Van De Wereld.
Via youtube zie ik Alain Delaet op de ladder vol trots tappen uit zijn hoge koperen ketel. Ik herken hem. Ik was in 1968 uitbater van cafe 't Muzeke op de Gentse Vrijdagmarkt. De eerste bezoekster was mijn studentenlief. Ik open mijn facebook: zij logt net in en schrijft in Nimes, dat ze mijn youtube melding leuk vindt. Ze herinnert zich vast hetzelfde als ik. Klein lief in een grote wereld.
Nong Khai 20 10 2011 RdS
Uit de http://www.worldbeeraward.com/ meer dan het proosten waard:
World's Best Dark Ale, World's Best Ale
Rodenbach Grand Cru 6%
World's Best Lager
Samuel Adams Double Bock 9.5%
World's Best Pale Ale
Deschutes Hop Henge 9%
World's Best Stout & Porter
Harvey's Imperial Extra Double Stout 9%
World's Best Wheat Beer, World's Best Beer
Weihenstephaner Vitus 7.7%
World’s Best Barley Wine Dark Ale
Botet Barley Wine 2009 9.1%
World’s Best Brown Dark Ale
Kamakura Beer Flower 5.5%
World’s Best Flavoured Dark Ale
Thornbridge Bracia 9%
World’s Best Kriek Dark Ale
Bockor Kriek Max %
World’s Best Mild Dark Ale
Brains Dark 3.5%
World’s Best Old / Vintage Ale / Oud Bruin Dark Ale
Rodenbach Grand Cru 6%
World’s Best Speciality Dark Ale
Redoak Special Reserve 12%
World’s Best Strong Dark Dark Ale
Dark Island Reserve 10%
Soms is een berichtje op een vroege ochtend mijn-wereld-nieuws.
Het is 5 uur en de ventilator is uitgevallen. Het is helledonker. Ik ruk mezelf net wakker genoeg om de zaklantaarn op het nachtkastje te pakken. Mijn eerste gedachte gaat naar 800km zuidelijk: zou de totale chaos uitgebroken zijn in het verzuipende Bangkok, waardoor hier de elctriciteit moet afgesloten worden? Ik wandel voorzichtig rondjes om het huis: zelfs de honden vertrouwen de boel niet en volgen mij.
Een half uurtje later klikt eerst de pomp en daarna ruist de vriezer. Oef, Sodom en Gomorra zijn niet vergaan, het was slechts de bewaker van de provinciale centrale die in slaap gevallen was.
Hop naar binnen, naar de Senseo en de computer. Terwijl het schuim nog prikkelt op het kopje Douwe Egberts, licht het eerste bericht op van vriend Fons uit Bokrijk, die Belga citeert: Brouwerij Huyghe wint de prijs voor het Beste Bier Van De Wereld.
Via youtube zie ik Alain Delaet op de ladder vol trots tappen uit zijn hoge koperen ketel. Ik herken hem. Ik was in 1968 uitbater van cafe 't Muzeke op de Gentse Vrijdagmarkt. De eerste bezoekster was mijn studentenlief. Ik open mijn facebook: zij logt net in en schrijft in Nimes, dat ze mijn youtube melding leuk vindt. Ze herinnert zich vast hetzelfde als ik. Klein lief in een grote wereld.
Nong Khai 20 10 2011 RdS
Uit de http://www.worldbeeraward.com/ meer dan het proosten waard:
World's Best Dark Ale, World's Best Ale
Rodenbach Grand Cru 6%
World's Best Lager
Samuel Adams Double Bock 9.5%
World's Best Pale Ale
Deschutes Hop Henge 9%
World's Best Stout & Porter
Harvey's Imperial Extra Double Stout 9%
World's Best Wheat Beer, World's Best Beer
Weihenstephaner Vitus 7.7%
World’s Best Barley Wine Dark Ale
Botet Barley Wine 2009 9.1%
World’s Best Brown Dark Ale
Kamakura Beer Flower 5.5%
World’s Best Flavoured Dark Ale
Thornbridge Bracia 9%
World’s Best Kriek Dark Ale
Bockor Kriek Max %
World’s Best Mild Dark Ale
Brains Dark 3.5%
World’s Best Old / Vintage Ale / Oud Bruin Dark Ale
Rodenbach Grand Cru 6%
World’s Best Speciality Dark Ale
Redoak Special Reserve 12%
World’s Best Strong Dark Dark Ale
Dark Island Reserve 10%
Verdwaald en verdwaasd in de tempel van Sirte
Verdwaald en verdwaasd in de tempel van Sirte.
Waarom ga je niet een poosje in een tempel wonen, vroeg een vriend. Ik moest hem het antwoord schuldig blijven. Ik ben dagelijks te vinden tussen de tempelpoorten, ik ken veel monniken, ik ben er zelfs een poosje vrijwilliger geweest. Maar deze vraag had ik mijzelf nooit gesteld, omdat ik voel dat zo een soort leven buiten mij staat. Zoals jazzmuziek mij zeer vertrouwd is, maar geen moment de mogelijkheid voel om muzikant te zijn. En dat ik er nog steeds van droom om beter te leren drummen is slechts een randverschijnsel, net zoals ik naar foto’s kijk om te weten hoe ze gemaakt werden.
En natuurlijk weet ik wel, dat sommige zaken niet kunnen. Sex is verboden, maar ik zag dat je tijdelijk kan intreden en kan uittreden als welke nood dan ook te hoog wordt. Bovendien is mijn leeftijd de dagelijkse drift voorbij.
Eten in de tempel mag uitsluitend om 7u en om 11u; ik krijg gegarandeerd hoofdpijn bij zulk een regime. Maar ik hoorde al fluisteren dat de abt dispensatie verleent om medische redenen, wanneer je in de beslotenheid van jouw kamer iets nuttigt.
Tijdens de avondwandeling met de honden, zag ik groepen oranje gewaden als volleerde guerilla’s tussen de gebouwen schuiven. Andere novicen schoten langs op hun klepperende sandaaltjes, hun zwarte bolletjesgeweren onder de arm.
Zo vlak na zonsondergang kleurt de hemel rood met zwarte vlekken. De veelkoppige Naga’s of Mekongslangen prijken boven de toegangsbogen en staan opgesteld naast het altaar op de oever. De gebouwen stralen nog hun warmte af, maar de koele avondwind geeft het duistere terrein met zijn grote geurige bomen iets dreigends. Niet de zoete fleur van de ochtendgezangen, maar de zware toon van het onbekende. Ik huiver wanneer de volgende groep Boeddhistische guerilla’s langs me heen stuiven en wandel naar huis.
Ik moet aan het nieuws uit Tripoli denken. Ik grom: het lijkt hier wel de tempel van Sirte. Ik zal die vriend bellen, dat ik het antwoord op zijn vraag gevonden heb.
Nong Khai 25 10 2011
En natuurlijk weet ik wel, dat sommige zaken niet kunnen. Sex is verboden, maar ik zag dat je tijdelijk kan intreden en kan uittreden als welke nood dan ook te hoog wordt. Bovendien is mijn leeftijd de dagelijkse drift voorbij.
Eten in de tempel mag uitsluitend om 7u en om 11u; ik krijg gegarandeerd hoofdpijn bij zulk een regime. Maar ik hoorde al fluisteren dat de abt dispensatie verleent om medische redenen, wanneer je in de beslotenheid van jouw kamer iets nuttigt.
Tijdens de avondwandeling met de honden, zag ik groepen oranje gewaden als volleerde guerilla’s tussen de gebouwen schuiven. Andere novicen schoten langs op hun klepperende sandaaltjes, hun zwarte bolletjesgeweren onder de arm.
Zo vlak na zonsondergang kleurt de hemel rood met zwarte vlekken. De veelkoppige Naga’s of Mekongslangen prijken boven de toegangsbogen en staan opgesteld naast het altaar op de oever. De gebouwen stralen nog hun warmte af, maar de koele avondwind geeft het duistere terrein met zijn grote geurige bomen iets dreigends. Niet de zoete fleur van de ochtendgezangen, maar de zware toon van het onbekende. Ik huiver wanneer de volgende groep Boeddhistische guerilla’s langs me heen stuiven en wandel naar huis.
Ik moet aan het nieuws uit Tripoli denken. Ik grom: het lijkt hier wel de tempel van Sirte. Ik zal die vriend bellen, dat ik het antwoord op zijn vraag gevonden heb.
Nong Khai 25 10 2011
Het Wel en Wee van Pepe en Meme
Het is 50 jaar geleden, maar ik zie het nog voor mijn ogen gebeuren. Pepe* is een grote forse man: hij werkt een aardappel in een keer naar binnen, ik hoor een klep ergens onder zijn hoofd openen en de patat ploft dof in zijn maag. Meme** is een kleine vrouw, kromgetrokken van de reumatiek en schept met haar scheve hand appelmoes op mijn bord. De trekbel klingelt door het huisje van de Gentse Coupuregang***: de postbode brengt de groene cheque voor de gepensioneerde cipier. Bompa(=Pepe) legt twintig frank op tafel: ik mag een desserke**** gaan kopen.
Mijn vrouw One had van de magieman het advies gekregen om een voorouderhuisje te plaatsen in onze tuin. We hadden bij de aanvang van de bouw weliswaar de monniken uitgenodigd om een ceremonie te houden, maar waren 3 maanden later, toen de ploeg bouwvakkers naar huis reed, vergeten om een dankplechtigheid te houden.
De geheel in het wit geklede gebedsman was voor zijn huwelijk lange tijd monnik en had zich toegelegd op orakelstudie. Sinds zijn pensionering van de marine had zijn vrouw zich bekwaamd in rituelen. Ze hadden een gehandicapte vriendin meegenomen, want ze waren niet vergeten dat de aanleiding voor het gesprek onverklaarbare rugklachten was.
Tijdens de wijding verspreidt de wierook zich in straatje 9, buurvrouwen sluiten aan bij het gezelschap, dat in een kring gaat zitten op ons terras. De ene wil een massage, de andere wil de toekomst voorspeld van haar dochter die haar job verloren heeft door de overstromingen, weer een andere vraagt of ze ooit nog geluk in de liefde zal proeven, want haar vorige drie echtgenoten zijn weggelopen.
One had haar zoon Nat gevraagd om mijn rol over te nemen, want ze weet dat ik wegdromen zal over mijn bezoek aan het orakel van Delphi(=beroemde tempelstad uit de Griekse oudheid), over Pepe en Meme die Hellas(=klassieke naam voor Griekenland) alleen maar kenden door mijn vertelsels over de helmboswuivende Hector(=Griekse held) en de reizen van Herodotos(=Griekse geschiedschrijver). En bovendien is het alleen maar handig als haar fotograaf kaarsen, bloemen, wierook, een rol witte draad en een enveloppe omflitst tot een souvenir, hoor ik haar stilletjes denken.
**Meme=doopmeter (Bomma=grootmoeder)
**Pepe=dooppeter (Bompa=grootvader in mijn geval ook mijn Pepe)
***Coupuregang=nauwe straat met steeg en beluiken, tussen de Coupure en de Hoogstraat. Het Gentse stadsbestuur heeft deze straat zijn oorspronkelijke naam teruggeven “Akkerstraat”, genoemd naar de functie van die straat gelegen buiten de middeleeuwse stadspoort (Brugse Poort).
Coupure=verbindingskanaal tussen de Leie, de Schelde en de Brugse Vaart, waarlangs de oude kasseiweg liep naar de favoriete badstad van de Gentenaars (Blankenberge)
****desserke=nagerecht=toetje
Nong Khai 24 10 2011 RdS
Mijn vrouw One had van de magieman het advies gekregen om een voorouderhuisje te plaatsen in onze tuin. We hadden bij de aanvang van de bouw weliswaar de monniken uitgenodigd om een ceremonie te houden, maar waren 3 maanden later, toen de ploeg bouwvakkers naar huis reed, vergeten om een dankplechtigheid te houden.
De geheel in het wit geklede gebedsman was voor zijn huwelijk lange tijd monnik en had zich toegelegd op orakelstudie. Sinds zijn pensionering van de marine had zijn vrouw zich bekwaamd in rituelen. Ze hadden een gehandicapte vriendin meegenomen, want ze waren niet vergeten dat de aanleiding voor het gesprek onverklaarbare rugklachten was.
Tijdens de wijding verspreidt de wierook zich in straatje 9, buurvrouwen sluiten aan bij het gezelschap, dat in een kring gaat zitten op ons terras. De ene wil een massage, de andere wil de toekomst voorspeld van haar dochter die haar job verloren heeft door de overstromingen, weer een andere vraagt of ze ooit nog geluk in de liefde zal proeven, want haar vorige drie echtgenoten zijn weggelopen.
One had haar zoon Nat gevraagd om mijn rol over te nemen, want ze weet dat ik wegdromen zal over mijn bezoek aan het orakel van Delphi(=beroemde tempelstad uit de Griekse oudheid), over Pepe en Meme die Hellas(=klassieke naam voor Griekenland) alleen maar kenden door mijn vertelsels over de helmboswuivende Hector(=Griekse held) en de reizen van Herodotos(=Griekse geschiedschrijver). En bovendien is het alleen maar handig als haar fotograaf kaarsen, bloemen, wierook, een rol witte draad en een enveloppe omflitst tot een souvenir, hoor ik haar stilletjes denken.
**Meme=doopmeter (Bomma=grootmoeder)
**Pepe=dooppeter (Bompa=grootvader in mijn geval ook mijn Pepe)
***Coupuregang=nauwe straat met steeg en beluiken, tussen de Coupure en de Hoogstraat. Het Gentse stadsbestuur heeft deze straat zijn oorspronkelijke naam teruggeven “Akkerstraat”, genoemd naar de functie van die straat gelegen buiten de middeleeuwse stadspoort (Brugse Poort).
Coupure=verbindingskanaal tussen de Leie, de Schelde en de Brugse Vaart, waarlangs de oude kasseiweg liep naar de favoriete badstad van de Gentenaars (Blankenberge)
****desserke=nagerecht=toetje
Nong Khai 24 10 2011 RdS
Contraspionage in de achterkamers van de zondvloed
De Nederlandse specialisten voor de waterhuishouding hadden het nog zo netjes gezegd tegen de ruziemakende ministers; ze hadden zelfs dichterlijke termen gebruikt toen ze de boodschap voor de zoveelste keer moesten herhalen tegen de wantrouwige tolken. De watermassa die staat te klotsen en te dringen aan de poorten van Bangkok is acht miljard kubiek sterk. Jullie pompen een piepstroompje van 200 miljoen door jullie kanaaltjes naar de zee. Ga nou eens eindelijk samenwerken en volg de adviezen van mensen, die niet alleen water drinken, maar ook weten hoe het naar de zee te dragen.
De kakelende gezagsdragers en hun slippendragende roodhemden “kabinet adviseurs” begonnen nog scheller te schreeuwen dat die Europese dijkenarbeiders een toontje lager moesten zingen, want het ging niet om de pompen maar om de rompen.
Met een paar populistische programma’s konden de stemmen van de roodhemden weer snel veroverd worden, indien de regering zou vallen. En die geelhemden zijn nu dubbel onbetrouwbaar, want waarom eisen zij het afkondigen van de noodtoestand?
Die geelhemden weten dat het leger dan de baas is in het land. Elitetroepen, die de geelhemden steunden, waren de laatste coupplegers en konden daardoor de opperste leider van de roodhemden afzetten, de broer van de huidige eerste minister. En bovendien dreigt er nog steeds wraak op de geheime scherpsschutterseenheid, die een naar de roodhemden overgelopen generaal heeft afgeschoten.
Het gaat dus niet om pompen, maar om rompen. En al die buitenlanders die hier hun praatjes opspuiten, doen ons niet de verkiezingen winnen.
De kakelende gezagsdragers en hun slippendragende roodhemden “kabinet adviseurs” begonnen nog scheller te schreeuwen dat die Europese dijkenarbeiders een toontje lager moesten zingen, want het ging niet om de pompen maar om de rompen.
Met een paar populistische programma’s konden de stemmen van de roodhemden weer snel veroverd worden, indien de regering zou vallen. En die geelhemden zijn nu dubbel onbetrouwbaar, want waarom eisen zij het afkondigen van de noodtoestand?
Die geelhemden weten dat het leger dan de baas is in het land. Elitetroepen, die de geelhemden steunden, waren de laatste coupplegers en konden daardoor de opperste leider van de roodhemden afzetten, de broer van de huidige eerste minister. En bovendien dreigt er nog steeds wraak op de geheime scherpsschutterseenheid, die een naar de roodhemden overgelopen generaal heeft afgeschoten.
Het gaat dus niet om pompen, maar om rompen. En al die buitenlanders die hier hun praatjes opspuiten, doen ons niet de verkiezingen winnen.
Is de Bangkokse waarheid van het water zo simpel?
De chaos is nu compleet rond Bangkok. Hoe komt het toch dat de politiekers elkaar blijven tegenspreken en dat geen enkele maatregel afdoende is? Je hoort in alle Thais sprekende media-de werkelijkheid is dat weinig verantwoordelijken Engels spreken-ingewikkelde verhalen, maar het lijken allemaal afleidingskunstjes, die zorgvuldig de kern van het probleem vermijden. Hier een korte uitleg in 4 eenvoudige stappen.
Een politiek feit: de eerste minister is omringd door roodhemden-adviseurs, die blaken van onkunde. De gouverneur van Bangkok is een geelhemd. Beiden vertegenwoordigen zeer invloedrijke groepen met radikaal tegengestelde belangen. Het gevolg is een verdoken maar uiterst hardnekkige machtsstrijd.
Een technisch feit: Nederlandse waterhuishouding specialisten, die ter elfder ure werden opgeroepen, hebben vastgesteld dat de verkeerde maatregelen werden genomen, dat er aantoonbare regelrechte boycot en gerichte vernielingen zijn, en dat adviezen niet worden opgevolgd.
En nu het water: het Bangkokse drinkwaterbedrijf werkt op maximale capaciteit (4 miljoen kuub per dag) en staat op springen. De hoeveelheid (vervuild/vergiftigd) water die moet afgevoerd worden naar de zee is 40 maal groter dan het pompvermogen.
Tot slot de economie: de top van het regime (zowel rood_ als geelhemden) hebben hun enorme kapitalen grotendeels geplaatst in het centrum van Bangkok, dat 41% levert van de opbrengsten (“bruto binnenlands product”). In deze cijfers is de zwarte “bizness” niet meegeteld (oa namaakspullen, goktenten, sexindustrie) van meer dan 10 miljoen niet geregistreerde bewoners. Als je dan moet kiezen tussen het redden van investeringen met een rendement van duizenden procenten of het leegpompen van dorpen met hutten of fabrieken van buitenlanders, is de verleiding groot. Per slot van rekening brengt alleen al het “witte” toerisme 7% van het zaad in het mooie rijke bakje.
Een politiek feit: de eerste minister is omringd door roodhemden-adviseurs, die blaken van onkunde. De gouverneur van Bangkok is een geelhemd. Beiden vertegenwoordigen zeer invloedrijke groepen met radikaal tegengestelde belangen. Het gevolg is een verdoken maar uiterst hardnekkige machtsstrijd.
Een technisch feit: Nederlandse waterhuishouding specialisten, die ter elfder ure werden opgeroepen, hebben vastgesteld dat de verkeerde maatregelen werden genomen, dat er aantoonbare regelrechte boycot en gerichte vernielingen zijn, en dat adviezen niet worden opgevolgd.
En nu het water: het Bangkokse drinkwaterbedrijf werkt op maximale capaciteit (4 miljoen kuub per dag) en staat op springen. De hoeveelheid (vervuild/vergiftigd) water die moet afgevoerd worden naar de zee is 40 maal groter dan het pompvermogen.
Tot slot de economie: de top van het regime (zowel rood_ als geelhemden) hebben hun enorme kapitalen grotendeels geplaatst in het centrum van Bangkok, dat 41% levert van de opbrengsten (“bruto binnenlands product”). In deze cijfers is de zwarte “bizness” niet meegeteld (oa namaakspullen, goktenten, sexindustrie) van meer dan 10 miljoen niet geregistreerde bewoners. Als je dan moet kiezen tussen het redden van investeringen met een rendement van duizenden procenten of het leegpompen van dorpen met hutten of fabrieken van buitenlanders, is de verleiding groot. Per slot van rekening brengt alleen al het “witte” toerisme 7% van het zaad in het mooie rijke bakje.
O Dierbare Landgenoten, vanaf de zandzakjes groet ik u.
Dat is ongeveer de toon waarop de bonzen van het regime, hun verzopen medelanders toespreken. Er is een vliegverbod afgekondigd, maar de toplui reizen vaker dan ooit door de lucht. De zandzakjes waren zo schaars, dat er ‘s nachts veel verdwenen. En ja opeens kwamen de zandzakjes massaal uit de stapelplaatsen...bedrukt met de naam van een politieker of de naam van een groot bedrijf. Bepaalde goed ingelichte families kochten voedsel en drinkwater op en laten het tegen woekerprijzen verkopen.
De zogenaamde verantwoordelijken buitelen over elkaar heen op de nationale zenders en spreken elkaar tegen over wel of niet ontruimen. Terwijl de ene verzekert dat de luchthaven superveilig is, worden de militaire viegtuigen verplaatst. De ene verklaart dat door de schitterende inzet van het leger, nieuwe kanalen alle water zullen afvoeren, terwijl een ander bevel geeft om de sluizen te openen omdat de zaak niet meer te houden is.
De politiekers beloven dat eerst en vooral de industrieparken zullen beschermd worden, terwijl lokale leiders hun mensen helpen om dijken door te breken omdat hun huizen dreigen te verzuipen door die dijken voor de rijken. Honda, Toyota, Nikon, Sony en Canon zijn zo desperaat, dat ze maar zelf pompen uit Japan laten aanvliegen en varen, want de beloofde hulp staat te rotten in de woorden van de hoge pieten.
Een Nederlandse boomkweker heeft zijn bedrijf van 200.000e verloren, niet omdat hij niks gedaan had, zoals zoveel Thaise bedrijven; sterker nog, hij had op eigen kosten dijken van 3 meter rond zijn erf gebouwd. Hij is alles kwijt omdat de sluizen zonder waarschuwing in een klap werden opengegooid. De verantwoordelijken zijn hier altijd onvindbaar. Een soort omgekeerde bruiloft van Kanaan.
De schatrijke eigenaren brengen hun Ferrari, BMW en Mercedes in veiligheid op hun hoger gelegen ranch in het noorden, maar “vergeten” het gif uit hun fabrieken te halen. Driehonderd krokodillen in extreme paniek breken uit hun kooien, maar de eigenaren van deze illegale boerderijen vliegen niet in de bak. De overheid geeft gewoon 24e aan wie er eentje vangt. Gelukkig werden de verzuipende criminelen van de benedenverdieping van de bajes, in de cellen van de eerste verdieping gegooid, dat nog net wel. De patroons van de kippen - en eierfabrieken brachten snel goud, diamanten en parels van hun vrouwen naar de kluizen, maar “vergaten” om de kooien te openen: liever een miljoen krijsende kippen in doodsangst achterlaten, dan op tijd gratis voedsel voor hun buren.
Al deze lieden schreeuwen tijdens de verkiezingen”thairakthai”: “thaihoudenvanthai”. Van zodra de postjes verdeeld zijn en de belastingen ontdoken is het eerder ”thaizijndoofenblindvoorthai”. Maar ze verklaren voor de teevee: o dierbare landgenoten, verzuipt niet en redt uzelve.
De zogenaamde verantwoordelijken buitelen over elkaar heen op de nationale zenders en spreken elkaar tegen over wel of niet ontruimen. Terwijl de ene verzekert dat de luchthaven superveilig is, worden de militaire viegtuigen verplaatst. De ene verklaart dat door de schitterende inzet van het leger, nieuwe kanalen alle water zullen afvoeren, terwijl een ander bevel geeft om de sluizen te openen omdat de zaak niet meer te houden is.
De politiekers beloven dat eerst en vooral de industrieparken zullen beschermd worden, terwijl lokale leiders hun mensen helpen om dijken door te breken omdat hun huizen dreigen te verzuipen door die dijken voor de rijken. Honda, Toyota, Nikon, Sony en Canon zijn zo desperaat, dat ze maar zelf pompen uit Japan laten aanvliegen en varen, want de beloofde hulp staat te rotten in de woorden van de hoge pieten.
Een Nederlandse boomkweker heeft zijn bedrijf van 200.000e verloren, niet omdat hij niks gedaan had, zoals zoveel Thaise bedrijven; sterker nog, hij had op eigen kosten dijken van 3 meter rond zijn erf gebouwd. Hij is alles kwijt omdat de sluizen zonder waarschuwing in een klap werden opengegooid. De verantwoordelijken zijn hier altijd onvindbaar. Een soort omgekeerde bruiloft van Kanaan.
De schatrijke eigenaren brengen hun Ferrari, BMW en Mercedes in veiligheid op hun hoger gelegen ranch in het noorden, maar “vergeten” het gif uit hun fabrieken te halen. Driehonderd krokodillen in extreme paniek breken uit hun kooien, maar de eigenaren van deze illegale boerderijen vliegen niet in de bak. De overheid geeft gewoon 24e aan wie er eentje vangt. Gelukkig werden de verzuipende criminelen van de benedenverdieping van de bajes, in de cellen van de eerste verdieping gegooid, dat nog net wel. De patroons van de kippen - en eierfabrieken brachten snel goud, diamanten en parels van hun vrouwen naar de kluizen, maar “vergaten” om de kooien te openen: liever een miljoen krijsende kippen in doodsangst achterlaten, dan op tijd gratis voedsel voor hun buren.
Al deze lieden schreeuwen tijdens de verkiezingen”thairakthai”: “thaihoudenvanthai”. Van zodra de postjes verdeeld zijn en de belastingen ontdoken is het eerder ”thaizijndoofenblindvoorthai”. Maar ze verklaren voor de teevee: o dierbare landgenoten, verzuipt niet en redt uzelve.
Het geheim van de Chayo Praya
Een fraai gezicht op de oever van de Chayo Praya. De eerste minister had haar mooiste witte mariniersbloes uit de kast gehaald. De admiraal had haar een hogepiefenpet op de zwartglanzende haren gedrukt. Ze maakte diepe buigingen met samengevouwde handen en ging aan boord van het mooiste bootje van de liefste commandant.
Duizend boten zouden helpen om het water van het verzopen land in sneltreinvaart naar de zee te duwen.
Toen de fotogenieke actie achter de rug was vroeg een buitenlandse journalist welk resultaat alle hoogwaardigheidsbekleders geboekt hadden. In het gevolg van de politici-die toch niets beter te doen hadden, want het land stond toch onder water-siste een nijdigaard dat het staatsgeheim was. En de eerste minister, zij weet heus wel dat haar matrozen soms ontspanning nodig hebben.
Door zijn journalistieke kontakten met de staatsveiligheid is het toch uitgelekt. Het superrestricted document meldt:
1 er zijn tientallen miljarden kubieke meter water in stad en land terechtgekomen
2 de Chayo Praya kan een kwart miljard kubiek afvoeren per dag
3 de rivier blijft het water nog steeds stroomafwaarts afvoeren
Hij verzoekt om de resultaten geheim te houden, want de hele regering heeft te hard gewerkt aan dit rapport om het zomaar op straat te gooien.
Duizend boten zouden helpen om het water van het verzopen land in sneltreinvaart naar de zee te duwen.
Toen de fotogenieke actie achter de rug was vroeg een buitenlandse journalist welk resultaat alle hoogwaardigheidsbekleders geboekt hadden. In het gevolg van de politici-die toch niets beter te doen hadden, want het land stond toch onder water-siste een nijdigaard dat het staatsgeheim was. En de eerste minister, zij weet heus wel dat haar matrozen soms ontspanning nodig hebben.
Door zijn journalistieke kontakten met de staatsveiligheid is het toch uitgelekt. Het superrestricted document meldt:
1 er zijn tientallen miljarden kubieke meter water in stad en land terechtgekomen
2 de Chayo Praya kan een kwart miljard kubiek afvoeren per dag
3 de rivier blijft het water nog steeds stroomafwaarts afvoeren
Hij verzoekt om de resultaten geheim te houden, want de hele regering heeft te hard gewerkt aan dit rapport om het zomaar op straat te gooien.
Voor mij geen Naga Fireballs asjeblief
Vorig jaar heeft de tempel het aantal luidsprekers verdubbeld tot 12. Vermoedelijk heeft een monnik gezien op you tube, hoe de luidsprekers tegenwoordig op torens worden geplaatst. Die boemboem dozen overschreeuwden de tempelmuren en het gedreun leek wel uit 24 loeiende boxen te komen.
Dus dit jaar ben ik op tijd vertrokken naar Udon, een stad die niet aan de Mekong ligt, een provincie die niet overstroomd is. Als voorbereiding had ik naar twee guesthouses een mailtje gestuurd met de vraag of er een kamer beschikbaar was. Verder heb ik de websites bekeken van 2 andere guesthouses en een paar restaurants met Europees menu. Aan de hand van de stadsplattegrond heb ik een keus gemaakt voor gemakkelijk bereikbare locaties, want Udon is nogal chaotisch en zonder bijrijder is het oppassen geblazen.
Mijn eerste keus was http://englishmansretreat.com , een net zwembadhol. Alles was schoon, de prijs was in overeenstemming met de geboden kwaliteit (500Bath of 12e). Het complex is strak ommuurd, de deur op slot, maar wel een bel voor nieuwkomers en een codeslot voor bekenden. De eigenaar stond te biljarten, stelde zich niet voor, maar wuifde naar een bloedmooie receptioniste: ze had weliswaar gezien, dat ik alleen was, maar vroeg toch of ik een familiestudio wou. Ze gaf me een alvast de rekening van mijn verblijf. Eerst 1500 betalen, dan de sleutel ontvangen...ze wilde dus een deposit. De minnaar van het sjagrijn zat aan de bar met zijn laptop, maar gunde mij geen blik waardig. Vanmorgen zou de ontbijtbar om 8u openen, dus ik heb om 7u maar mijn Senseo uit de truck gepakt, de twee geheime regels van Thailand kennend: je hebt alleen een afspraak als hij doorgaat en koffie is een suikerderivaat.
Vanochtend heb ik mijn deposit teruggegrepen en ben vertrokken naar http://baanworachan.com Gunstig gelegen naast de Franse koffiebranderij en het delicatessenhuis vlak voor Global House. De chinese eigenaar kwam net aangezoefd in zijn BMW en raasde zonder begroeting dat ie alleen nog een chalet had van 1000Bath. De limousine spetterde in de hooglak, de tuin prima onderhouden, de receptioniste een goeddoorvoede diva. De twee hangende loeders achter de bar keken strondverveeld en richtten routinematig hun koppen op mijn kruis. Ik dacht, ik ben Jezus niet en schiet geen Fireballs, dus wegwezen uit dit protserige resort.
Mijn derde doel was http://ruysukhotel.com , een tropische verrassing. Geen zeep, maar verder een grote kamer voor 400Bath. Zijstraatje van de Adunyaded Road, met parkeerplekken en brommerverhuur. Het geheim ligt echter aan de achterkant van dit blok. Aan de westelijke zuidkant van het Nong Sim meer is 2 maanden geleden de http://thebookhouseandcoffeeshop.com geopend. Een schitterend restaurant met rode muren en groot terras met prachtig uitzicht op het park. Een fraai lunchmenu-bv Samosa- voor 99Bath of bijna 3e. Veel curry rond 250Bath of 6e. Op woensdag bovendien heerlijk Mexicaans voor 300B of bijna 8e.
Dus dit jaar ben ik op tijd vertrokken naar Udon, een stad die niet aan de Mekong ligt, een provincie die niet overstroomd is. Als voorbereiding had ik naar twee guesthouses een mailtje gestuurd met de vraag of er een kamer beschikbaar was. Verder heb ik de websites bekeken van 2 andere guesthouses en een paar restaurants met Europees menu. Aan de hand van de stadsplattegrond heb ik een keus gemaakt voor gemakkelijk bereikbare locaties, want Udon is nogal chaotisch en zonder bijrijder is het oppassen geblazen.
Mijn eerste keus was http://englishmansretreat.com , een net zwembadhol. Alles was schoon, de prijs was in overeenstemming met de geboden kwaliteit (500Bath of 12e). Het complex is strak ommuurd, de deur op slot, maar wel een bel voor nieuwkomers en een codeslot voor bekenden. De eigenaar stond te biljarten, stelde zich niet voor, maar wuifde naar een bloedmooie receptioniste: ze had weliswaar gezien, dat ik alleen was, maar vroeg toch of ik een familiestudio wou. Ze gaf me een alvast de rekening van mijn verblijf. Eerst 1500 betalen, dan de sleutel ontvangen...ze wilde dus een deposit. De minnaar van het sjagrijn zat aan de bar met zijn laptop, maar gunde mij geen blik waardig. Vanmorgen zou de ontbijtbar om 8u openen, dus ik heb om 7u maar mijn Senseo uit de truck gepakt, de twee geheime regels van Thailand kennend: je hebt alleen een afspraak als hij doorgaat en koffie is een suikerderivaat.
Vanochtend heb ik mijn deposit teruggegrepen en ben vertrokken naar http://baanworachan.com Gunstig gelegen naast de Franse koffiebranderij en het delicatessenhuis vlak voor Global House. De chinese eigenaar kwam net aangezoefd in zijn BMW en raasde zonder begroeting dat ie alleen nog een chalet had van 1000Bath. De limousine spetterde in de hooglak, de tuin prima onderhouden, de receptioniste een goeddoorvoede diva. De twee hangende loeders achter de bar keken strondverveeld en richtten routinematig hun koppen op mijn kruis. Ik dacht, ik ben Jezus niet en schiet geen Fireballs, dus wegwezen uit dit protserige resort.
Mijn derde doel was http://ruysukhotel.com , een tropische verrassing. Geen zeep, maar verder een grote kamer voor 400Bath. Zijstraatje van de Adunyaded Road, met parkeerplekken en brommerverhuur. Het geheim ligt echter aan de achterkant van dit blok. Aan de westelijke zuidkant van het Nong Sim meer is 2 maanden geleden de http://thebookhouseandcoffeeshop.com geopend. Een schitterend restaurant met rode muren en groot terras met prachtig uitzicht op het park. Een fraai lunchmenu-bv Samosa- voor 99Bath of bijna 3e. Veel curry rond 250Bath of 6e. Op woensdag bovendien heerlijk Mexicaans voor 300B of bijna 8e.
Een beetje confuus, zoals een halve Boeddhist
Vijftig jaar geleden ging mijn moeder met me mee naar het Gentse Gemeentekrediet om een rekening te openen voor mijn eerste jobke bij de katholieke mutualiteit. Mijn zus belegde in de bank, die omgedoopt werd tot Dexia en waarvan de directeur haar buurman werd. Een uur geleden meldde het Thaise Journaal dat Dexia was omgevallen en nu opgekocht was door de Belgische staat.
Mijn vader zei het al: België is arm jongen, maar laat je niks wijsmaken, wij zijn allemaal rijk.
Terwijl de dammen openbreken, de dijken scheuren, de zandzakken schaars worden en in prijs verdubbelen, zie je huilende mensen in het ziekenhuis van Ayutthaya smeken om water, stroom en zuurstof voor hun stervende familielid. De ontruiming en hulp kwamen veel te laat op gang want slecht nieuws kwam de politieke roodhemden niet van pas, nu ze net de postjes hadden overgenomen van de geelhemden. Op datzelfde moment tovert een minister ineens zandzakjes te voorschijn uit het niets, maar wel bedrukt met zijn naam...
Het stroomgebied van de Chayo Praia is een theater vol pijnlijke taferelen. De rottende rijst op de lager gelegen velden van het stroomgebied van de Mekong zijn klein zeer, vergeleken met angst en ziekte rond de andere rivier. Ik hoor de politie van Phon Phisai omroepen dat overmorgen het Naga Fireball Festival losbarst. De commandant heeft besloten om de driebaansweg voor 2 dagen te gebruiken als driebaans. Mijn buurman de abt van de Wat Luang tempel, die de reputatie heeft de meeste en grootste vuurballen te krijgen van de waterslang Naga, is in alle staten van Boeddhistische opwinding: hij heeft zelfs de ex monniken opgeroepen om te vegen, dweilen, schrobben, lantaarns aan te sluiten, riolen te heropenen, beelden te soppen. Ik zie de vriendinnen van de nonnen Boeddha’s goudkleurige kleren wassen en strijken. De tuinman moet meer onkruid wieden, de schilder moet de ogen van de Naga’s harder doen blinken.
De schoolmeesters hebben al een week hun leerfabrieken verlaten om zich te wijden aan meer lucratieve zaken, internetwinkels openen voor hun vrouw, verzekeringen verpatsen, hun arbeiders achter de vodden zitten in hun rubberplantage. De verveling slaat toe in mijn straatje, de hele dag door donderende bommetjes.
Morgenochtend schakelt de abt de luidsprekers op zijn hoogste gebouw in. Ik stap dan in mijn truck en koers met laptop en boeken naar een niet ondergelopen
provincie. Een beetje confuus, een beetje weg van het geluk, een beetje Zijn Zonder Zen?
Mijn vader zei het al: België is arm jongen, maar laat je niks wijsmaken, wij zijn allemaal rijk.
Terwijl de dammen openbreken, de dijken scheuren, de zandzakken schaars worden en in prijs verdubbelen, zie je huilende mensen in het ziekenhuis van Ayutthaya smeken om water, stroom en zuurstof voor hun stervende familielid. De ontruiming en hulp kwamen veel te laat op gang want slecht nieuws kwam de politieke roodhemden niet van pas, nu ze net de postjes hadden overgenomen van de geelhemden. Op datzelfde moment tovert een minister ineens zandzakjes te voorschijn uit het niets, maar wel bedrukt met zijn naam...
Het stroomgebied van de Chayo Praia is een theater vol pijnlijke taferelen. De rottende rijst op de lager gelegen velden van het stroomgebied van de Mekong zijn klein zeer, vergeleken met angst en ziekte rond de andere rivier. Ik hoor de politie van Phon Phisai omroepen dat overmorgen het Naga Fireball Festival losbarst. De commandant heeft besloten om de driebaansweg voor 2 dagen te gebruiken als driebaans. Mijn buurman de abt van de Wat Luang tempel, die de reputatie heeft de meeste en grootste vuurballen te krijgen van de waterslang Naga, is in alle staten van Boeddhistische opwinding: hij heeft zelfs de ex monniken opgeroepen om te vegen, dweilen, schrobben, lantaarns aan te sluiten, riolen te heropenen, beelden te soppen. Ik zie de vriendinnen van de nonnen Boeddha’s goudkleurige kleren wassen en strijken. De tuinman moet meer onkruid wieden, de schilder moet de ogen van de Naga’s harder doen blinken.
De schoolmeesters hebben al een week hun leerfabrieken verlaten om zich te wijden aan meer lucratieve zaken, internetwinkels openen voor hun vrouw, verzekeringen verpatsen, hun arbeiders achter de vodden zitten in hun rubberplantage. De verveling slaat toe in mijn straatje, de hele dag door donderende bommetjes.
Morgenochtend schakelt de abt de luidsprekers op zijn hoogste gebouw in. Ik stap dan in mijn truck en koers met laptop en boeken naar een niet ondergelopen
provincie. Een beetje confuus, een beetje weg van het geluk, een beetje Zijn Zonder Zen?
Abonneren op:
Posts (Atom)