Student, taxi chauffeur en wereldwinkelier in Gent, maatschappelijk werker in Amsterdam, fotograaf langs de Thaise en Laotische oevers van de Mekong.
Stan Getz & Joao Gilberto - Getz/Gilberto (1963)
Published on 31 May 2012
Jazz y Bossa, Bossa y Jazz fundidos en uno, haciéndose el amor mutuamente. Una mezcla perfecta. Joao Gilberto, el creador del Bossa, se une a uno de los máximos exponentes del jazz mundial y un saxofonista magnífico Stan Getz, para hacer uno de los mejores álbumes hechos jamás. El álbum Getz/Gilberto, ganó dos premios Grammy en 1965, el de mejor álbum y el de mejor single, superando a Los Beatles con su tema "A Hard Day's Night". Esto fue sin duda una victoria para el jazz y la bossa-nova y derivó en la propagación de esta música entre millones de personas, allanando el camino para que la música brasileña y sus instrumentos se sumaran al jazz.
Temas
1. Girl From Ipanema
2. Doralice
3. Para Machuchar Meu Coracao
4. Desafinado
5. Corcovado (Quiet Nights Of Quiet Stars)
6. So Danco Samba
7. O Grande Amor
8. Vivo Soñando (Dreamer)
Músicos
Antonio Carlos Jobim (piano)
Astrud Gilberto (vocals)
Joao Gilberto (vocals, guitar)
Milton Banana (drums)
Stan Getz (tenor saxophone)
Tommy Williams (bass)
Brel / La valse a mille temps ©vertaling Roland de Smet
Brel / La valse a mille temps ©vertaling Roland de Smet / De wals der 1000 maten
Tijdens de eerste maat van de wals
Helemaal alleen, je glimlacht al
Tijdens de eerste maat van de wals, ben ik alleen, maar ik zie je
Parijs, dat de maat slaat
Parijs, dat ons gevoel leidt
Parijs, dat de maat slaat, fluistert zacht tegen mij
Een wals in driekwartsmaat
Die zich de tijd gunt
Die zich omwegen gunt in de richting van de liefde
Ooh, wat is het charmant
Een wals in vierkwartsmaat
Daarop is het moeilijk om te dansen
Maar nog steeds even charmant
Als een wals in driekwartsmaat
Een wals van twintig jaar
Schept nog meer verwarring
Maar is veel charmanter
Dan een wals in driekwartsmaat
Een wals van twintig jaar
Een wals van honderd maten
Een wals van honderd jaren
Een wals wordt gehoord op elk kruispunt in Parijs
Dat door liefde in lente wordt omgetoverd
Een wals van duizend maten
Een wals van duizend jaren
Een wals heeft de tijd genomen, om twintig jaar geduld te oefenen
Omdat jij twintig jaar bent
En ik twintig jaar ben
Alleen een wals van duizend maten
Biedt aan geliefden
Driehonderd drieëndertig maal de kans
Om een roman op te bouwen
Tijdens de tweede maat van de wals, zijn we samen en ben jij in mijn armen
Tijdens de tweede maat van de wals
Tellen we beiden de maten mee
Parijs, dat de maat slaat
Parijs, dat ons gevoel leidt
Parijs, dat de maat slaat, doet ons samen neuriën
Tijdens de derde maat van de wals
Walsen we ten slotte alle drie samen
Tijdens de derde maat van de wals
Ben jij er, is de liefde er, ben ik er
Parijs, dat de maat slaat
Parijs, dat ons gevoel leidt
Parijs, dat de maat slaat, viert eindelijk zijn vreugde
Nongkhai 11 09 2016 herzien 31 01 2017 ©Roland de Smet
Mémoire Rouge et Noire / Een expat droomt 30 01 2017 (2)
Vandaag is Jan Verroken 100 geworden. Zijn leven lang een invloedrijk politicus. Franstaligen zeiden: " c'est le duuvel qui parle". Vlaams nationalisten vonden hem vaak een lafaard. Hij streed voor meer zelfbeschikking, maar was altijd trouw aan "de instituties"...
Hoe dan ook veel besproken. Nu nog steeds 2000 volgers op Twitter.
Gevraagd naar het beeld dat hij heeft van Obama, dacht hij aan een onderpastoor. Ik vind dat zeer treffend omschreven. Uitzichtloos positief praten, maar ondertussen voortdurend toespelingen maken op ras en religie, als bronnen van energie en hoop. Maar wel fanatiek de Clintons steunen, die privé leven als tegenpolen van sociale rechtvaardigheid en solidariteit.
Over Trump zei hij, dat hij zichzelf te graag ziet. Mooi raak, vind ik dit. Hij lijkt in ieder geval een koers te varen, zoals hij beloofd heeft te zullen doen. Je zou dus kunnen zeggen dat Amerika de leider heeft die het eigenlijk wil...althans voor nu.
Maar het allerbelangrijkste is toch, hoe Europa traagjes tracht te reageren op de grote sprong voorwaarts/achterwaarts aan de andere kant van het kanaal. Als Europese leiders machteloos blijven praten, zouden ineens miljoenen kiezers hun boosheid kunnen uiten...
Hoe dan ook veel besproken. Nu nog steeds 2000 volgers op Twitter.
Gevraagd naar het beeld dat hij heeft van Obama, dacht hij aan een onderpastoor. Ik vind dat zeer treffend omschreven. Uitzichtloos positief praten, maar ondertussen voortdurend toespelingen maken op ras en religie, als bronnen van energie en hoop. Maar wel fanatiek de Clintons steunen, die privé leven als tegenpolen van sociale rechtvaardigheid en solidariteit.
Over Trump zei hij, dat hij zichzelf te graag ziet. Mooi raak, vind ik dit. Hij lijkt in ieder geval een koers te varen, zoals hij beloofd heeft te zullen doen. Je zou dus kunnen zeggen dat Amerika de leider heeft die het eigenlijk wil...althans voor nu.
Maar het allerbelangrijkste is toch, hoe Europa traagjes tracht te reageren op de grote sprong voorwaarts/achterwaarts aan de andere kant van het kanaal. Als Europese leiders machteloos blijven praten, zouden ineens miljoenen kiezers hun boosheid kunnen uiten...
Mémoire Rouge et Noire / Een expat droomt 30 01 2017 (1)
Het is 6 uur. Tijd voor de ochtend wandeling.
De honden stuiven het hek uit, naar de tempelpoort, die grenst aan het urnenveld. De betonnen palen van de ontvangsthal tekenen scherp af tegen de bleke hemel. Er zweeft een enorme brok mist over de Mekong, klaterend verlicht door het maanlicht.
De honden stuiven het hek uit, naar de tempelpoort, die grenst aan het urnenveld. De betonnen palen van de ontvangsthal tekenen scherp af tegen de bleke hemel. Er zweeft een enorme brok mist over de Mekong, klaterend verlicht door het maanlicht.
Het lijkt alsof de volle maan een beetje meewarig sputtert.
"Gisteren zeiden jullie dat ik werd opgegeten door een kikvors, want zo noemen jullie mijn verduistering, maar zie, hier is mijn kracht over de rivier. Ik ben hoog verheven in Laos, kijk maar achterom, naar dat zwakke zonnetje in Thailand. Prettige dag toegewenst, ik kom vanavond terug in mijn volle glorie."
"Gisteren zeiden jullie dat ik werd opgegeten door een kikvors, want zo noemen jullie mijn verduistering, maar zie, hier is mijn kracht over de rivier. Ik ben hoog verheven in Laos, kijk maar achterom, naar dat zwakke zonnetje in Thailand. Prettige dag toegewenst, ik kom vanavond terug in mijn volle glorie."
Ik moet aan Brel denken.
"In de ochtend is er zoveel mist in de havens
Als er meisjes zijn in de harten van de matrozen.
Er zijn zoveel wolken die hoog boven de einder reizen
Als er vogels vliegen door het zwerk."
Nongkhai 30 01 2017 ©Roland de Smet
Nongkhai 30 01 2017 ©Roland de Smet
Mémoire Rouge et Noire / Een expat droomt 13 12 2016
Een monnik die in een vorig leven arbeider was in een wijngaard in de buurt van Nice, nodigt mij geregeld uit voor de thee. Er zijn te weinig Franssprekende bezoekers in de tempel. Op tweede kerstdag heeft hij de belofte aan zijn moeder volbracht, treedt na 1 jaar uit en keert terug naar zijn zuid Franse leven met een nieuw Trijntje en een jong Wijntje. Gisteren kwam de Nobelprijs ter sprake. Hoe vindt je dat nou, dat een zekere "Bobby Dyloni", een Toscaanse wijnboer, die vroeger met zijn gitaar op alle New Yorkse straathoeken stond te zingen, de hoogste onderscheiding krijgt, vroeg hij mij met een lichtjes opgetrokken rechter mondhoek. Ik antwoordde met een knipoog dat hij zeker in aanmerking kwam voor de prijs van "Le nouveau riche est arrivé". Maar wat doen we met Brel glimlachte hij. Ik weet niets van dit alles, kaatste ik terug, maar ik weet wel...als Brel de passie preekt, wijnboer pas op jouw dochter.
Nongkhai 13 12 2016
©Roland de Smet
Nongkhai 13 12 2016
©Roland de Smet
Lester Young - Roy Eldridge - Laughin' to Keep from Cryin'
My Sunday 29 01 2017 choice along the Mekong
Brel / Je ne sais pas / ©vertaling Roland de Smet
Brel / Je ne sais pas / mijn vertaling
Ik weet niet waarom de regen zijn oude gewaden afschudt
door donkere wolken te verdrijven
om neer te strijken in ons landschap
Ik weet niet waarom de wind
zich tijdens heldere ochtenden vermaakt
door de lach van de kinderen-de beiaard van de winter- rond te strooien
Ik weet niets van dit alles
Ik weet wel dat ik nog steeds van je hou
Ik weet niet waarom de route
die me-van populier naar populier-naar de stad leidt
de muffe geur van afval draagt
Ik weet niets van dit alles
Maar ik weet wel dat ik nog steeds van je hou
Ik weet niet waarom deze straten
zich voor me openen
de ene na de andere
onaangeroerd en koud, kil en naakt
Niets anders dan mijn voetstappen, helemaal geen maan
Ik weet niet waarom de nacht
die me bespeelt als een gitaar
me gedwongen heeft om hier
voor dit station te lopen janken
Ik weet niets van dit alles
Maar ik weet wel dat ik nog steeds van je hou
Ik weet niet om welk uur
de droeve trein naar Amsterdam vertrekt
waarin een koppel reist
waarvan jij de vrouwelijke helft bent
Na het vertrek uit Amsterdam weet ik niet
naar welke haven dit grote schip zal varen
dat mijn hart en mijn lijf breekt
onze liefde en mijn toekomst
Ik weet niets van dit alles
Maar ik weet wel dat ik nog steeds van je hou
Nongkhai 13 01 2016 ©RdSvertaald door tGENTeneeRke@gmail.com
Art Pepper Quartet - Stompin' at the Savoy
I wish you a fine saturday evening. This lovely quartet is my dinner choice along the Mekong!
Pete Jolly Trio - Someday My Prince Will Come
Thank you rujazzka02! Very nice additive for my dinner along the Mekong.
Joe Dassin / L été Indien / ©vertaling Roland de Smet
L été Indien / Joe Dassin / traduction néerlandaise / Nederlandse vertaling / De Indische zomer*
Nooit was ik zo gelukkig als die ochtend
waarop we op het strand liepen
net zoals nu in de herfst.
Het was een heerlijke herfst
zoals je die uitsluitend meemaakt in Noord Amerika.
Ze noemen hem daar de Indische zomer.
Het was gewoon onze zomer.
In jouw lange jurk leek je op een aquarel van Marie Laurence.
Ik weet het nog, ik herinner me heel goed wat ik die ochtend heb gezegd,
een jaar geleden, het lijkt een eeuwigheid geleden.
We zullen gaan waarheen jij wil, wanneer jij wil.
We zullen van elkaar houden, zelfs na de dood van de liefde.
Het hele leven zal zijn als deze ochtend, in de kleuren van de Indische zomer.
Vandaag is die ochtend in de herfst ver weg, maar het voelt alsof hij teruggekomen is.
Ik denk aan jou, waar ben je, wat doe je? Besta ik nog voor jou?
Ik kijk naar die golf, die nooit de duinen zal bereiken.
Kijk, zoals de golf loop ik achteruit.
Zoals de golf ga, ik in het zand liggen en denken aan vroeger.
Ik herinner mij het hoogtij.
De zon en het geluk dalen in de zee.
Het is een leven geleden, een eeuw geleden, een jaar voorbij.
We zullen gaan waarheen jij wil, wanneer jij wil…
* aanvullend intro voor radio Weesp
Het Noord Thaise regenseizoen begint een maand eerder en duurt een maand langer dan de Europese zomer. De regentijd brengt niet alleen stormende nattigheid en windloze benauwde luchten, maar ook knisperende heldere dagen.
Het Noord Thaise regenseizoen begint een maand eerder en duurt een maand langer dan de Europese zomer. De regentijd brengt niet alleen stormende nattigheid en windloze benauwde luchten, maar ook knisperende heldere dagen.
Het is 8u in de ochtend, ik sta op de Thaise oever van de Mekong, de zon brandt 27 graden in mijn nek, de koele wind suist rond mijn zonnehoed als de frisse staart van de nacht. Het metershoge gras neigt naar links, in de richting van Nongkhai Voor mijn ogen glijdt duizend meter water, geboren in Tibet, onderweg naar de Vietnamese delta.
De perfect belichte overkant wordt Laos genoemd, diepgroen bomen in de vorm van reuze paddenstoelen. De rijen natuurlijke schoonheden worden afgewisseld door witte kaatsende muren van tempels en huizen, de passende voorgrond voor de blauwe bergen in het reservaat.
De Indische zomer is gratis uitgerold voor de fotograaf, wachtend op de zonsondergang over 10 uren. Wat de foto man in het duister tegen het lijf loopt, staat niet beschreven in het chanson van Joe Dassin!
©tGENTeneeRke Roland de Smet
Nongkhai 19 09 2014 herzien 29 01 2017
Nongkhai 19 09 2014 herzien 29 01 2017
Abonneren op:
Posts (Atom)