Op mijn 25ste liep ik nachtenlang door Gent te struinen, in mezelf babbelend over mijn onnavolgbare dromen, uitdijende plannen en sterrenplukkende toekomst.
Op mijn 25ste zei ik tegen mijn mama, dat ik meer van de wereld wilde proeven en naar Amsterdam wou om te leren en te werken.
Het is goed jongen, zei ze, ik zal je komen bezoeken. Prachtig mama, ik zal u opwachten in het Centraal Station.
Op mijn 60ste dwaalde ik in de navel van Amsterdam en constateerde dat vuile kanalen mijn dromen doorkruist hadden, dat de pukkels van het leven mijn idealen gemuilkorfd hadden, dat de prikkels van de werkelijkheid over kromme paden kropen.
Op mijn 60ste kon ik niet meer tegen mijn mama zeggen, dat ik genoeg geproefd had, want ze zat hoog boven Gent en Amsterdam, buiten gehoorsafstand- zo dacht ik.
Op mijn 66ste schrijd ik door een tempel aan de oever van de Mekong, zwevend tussen verwondering en verbeelding, tastend tussen vroom en wrang gemonkel.
Op mijn 66ste voel ik dat mama mij al 25 jaren niet meer komt bezoeken, maar dat er geen dag begint zonder zachte hand tegen de bel van de Boeddha, dat er geen avond verdampt zonder het prevelement "Santa Maria".
*intro voor een Radio Weesp uitzending
Student, taxi chauffeur en wereldwinkelier in Gent, maatschappelijk werker in Amsterdam, fotograaf langs de Thaise en Laotische oevers van de Mekong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten